اعزام نیروهای دریایی ایران به آب های بین المللی و تأثیر آن بر قدرت منطقه ای ایران

استراتژی اعزام نیروهای دریایی ایران به آب های بین المللی که به لطف تحولات مساعد در نظام موازنه قوای منطقه ای و برخورداری ایران از بالاترین میزان عناصر قدرت بالقوه و بالفعل در مقایسه با دیگر کشورهای منطقه خلیج فارس در نوامبر 2008 اتخاذ شد، موجب افزایش قدرت ایران در راستای دستیابی به جایگاه هژمون منطقه خلیج فارس می شود. با توجه به اینکه 85% صادرات و 95% واردات و همچنین تمام صادرات نفت خام ایران از طریق آب های آزاد انجام می شود و نظر به اینکه، ایالات متحده، هژمون نیمکره غربی و دشمن اصلی ایران، با اتکا بر توان نظامی دریاپای? خود در منطقه خلیج فارس، اقیانوس هند و سواحل شرقی مدیترانه حضوری گسترده دارد، بنابراین پیامدهای استراتژی اعزام نیروهای دریایی ایران به آب های آزاد هم از نظر اقتصادی و هم از نظر نظامی برای ایران حائز اهمیت است. از منظر اقتصادی، این استراتژی باعث می شود توانایی ایران در حراست از جریان واردات و صادرات و فرایند تولید ثروت در کشور افزایش یافته و در نتیجه قدرت بالقوه ایران که شالود? قدرت نظامی آن است افزایش یابد. از منظر نظامی، این استراتژی سبب می شود که قابلیت ایران جهت انجام عملیات تهاجمی و تدافعی در آب های آزاد افزایش یافته و در نتیجه قدرت نظامی ایران و توان بازدارندگی کشور افزایش یابد. بنابراین می توان نتیجه گرفت استراتژی اعزام نیروهای دریایی ایران به آب های بین المللی باعث افزایش قدرت ایران در دو بُعد بالقوه و بالفعل می گردد. هرنوع افزایشی در قدرت ایران، به معنای تسهیل در حرکت این کشور در مسیر دستیابی به جایگاه هژمونی منطقه ای بوده و باعث افزایش توان ایران برای خنثی سازی اقدامات مهارکننده هژمون نیمکره غربی (آمریکا) جهت جلوگیری از تبدیل شدن ایران به قدرت برتر منطقه خلیج فارس خواهد شد.